آرگون

عنصر آرگون در جدول تناوبی با نشان Ar و عدد اتمی 18 قرار گرفته است. آرگون که سومین گاز بی اثر در گروه 8 است تقریباً 1% اتمسفر زمین را تشکیل می دهد.

ویژگی های قابل توجه

آرگون 5/2 مرتبه حل شدنی تر از نیتروژن در آب است و تقریباً قابلیت حل شدن آن شبیه اکسیژن است این عنصر شیمیایی ساکن در هر دو حلت گاز و مایع خود بی اثر است. هیچگونه ترکیب واقعی که شامل آرگون باشد شناخته نشده است.

کاربردها

چون آرگون با افروزه داخل لامپ حتی در حرات بالا واکنش نشان نمی دهد از این لامپ روشنایی استفاده می شود و در موارد دیگری که نیتروژن دو اتمی به عنوان گازی نیمه ساکن کاربرد ندارد.

سایر کاربردها:

• به عنوان حفاظ گاز ساکن در جوشکاری برقی و برش
• به عنوان پوششی بی واکنش در تولید تیتانیوم و سایر عناصر واکنشی
• به عنوان محیطی محافظ برای تشکیل بلورهای ژرمانیوم و سیلیکن
• آرگون ٓ39 کاربردهای زیادی دارد که عمده آنها Ice coring و تخمین آب های زیرزمینی

همچنین آرگون در سیستم تنفسی زیر آب غواصی کاربرد دارد.

تاریخچه

(آرگون از واژه یونانی به معنی تنبل گرفته شده).
هنری کاوندیش در سال 1785 تصور می کرد آرگون در هوا وجود دارد اما سال 1894 لرد ریلی و ویلیام رامسی این حقیقت را کشف کردند.

پیدایش

این گاز از طرِق شکنش هوای مایع جدا می شود چون اتمسفر حاوی تنها 94/0% آرگون است. در مقایسه جو مریخی حاوی 1/6% آرگون-40 می باشد.

ایزوتوپ ها

اصلی ترین ایزوتوپ های آرگون که در زمین یافت می شوند:

Ar-40 ,Ar-36 ,Ar-38 هستند. k -40 با نیمه عمر 10*250/1 سال به وسیله جذب الکترون و ارسال الکترون مثبت به طور طبیعی به شکل Ar-40 پایدار و با ارسال الکترون منفی به حالت Ca-40 پایدار متلاشی می گردد. این ویژگی ها و نسبت ها برای تعیین عمر سنگ ها مورد استفاده قرار می گیرند .

---

مرکز یادگیری سایت تبیان - تنظیم: مریم فروزان کیا